Interview met Antoinette Hertsenberg
Al 28 jaar zien we op televisie hoe Antoinette Hertsenberg (58) organisaties stevig aan de tand voelt. Met evenveel gedrevenheid bijt ze zich in haar vrije tijd vast in de kunst van het fijn schilderen. “Na uren denk je opeens: en nú is het een mandarijntje!”
“Toen ik begon bij de Tros was ik de enige vegetariër, nou, dat is nu echt niet meer zo! Het gaat best snel met alle veranderingen. Mensen rookten ook nog op de redactie, dat kun je je toch niet meer voorstellen?” Na lang lobbyen heeft presentatrice en programmamaker Antoinette Hertsenberg het onlangs voor elkaar gekregen dat er in het AVROTROS-gebouw naast de koffieautomaat met gewone melk ook een vegan-exemplaar met havermelk is geplaatst. “Nu staat er ’s ochtends een rij bij de havermelkmachine en bij de andere automaat is niemand”, zegt ze met een zie-je-nou-wel-glimlach.
Steeds leuker
Strijdbaar is Hertsenberg al sinds haar jeugd. Ze komt onder meer op voor dierenrechten en sinds 1995 ook voor consumenten in het tv-programma Radar. Als dertigjarige kwam ze bij de omroep, inmiddels is ze 58 jaar. “Ik heb niet het idee dat ik in mijn werk belemmerd word omdat ik wat ouder ben. Het helpt dat het over inhoud gaat”, stelt ze. Ook privé is haar leeftijd geen issue: “Ik merkte juist dat ik vanaf mijn vijftigste het leven steeds leuker vond worden. Zo anders dan wanneer je dertig of veertig bent. Ik kreeg drie kinderen kort op elkaar, dat zijn de spitsuurjaren van je leven. Toen de kinderen uit huis gingen, gaf dat – naast dat je soms even slikt als je ze wegbrengt – heel veel ruimte en heel veel mogelijkheden om weer zelf dingen te gaan doen.
Mandarijntjes
Haar herwonnen vrije tijd greep Hertsenberg aan om iets nieuws te leren. Ze meldde zich aan voor een cursus fijn-schilderen en al dat inzoomen op details en anders kijken naar lichtinval en kleuren bleek een gouden zet te zijn. “Ik dacht altijd: daar ga ik later eens wat mee doen. En toen werd ik vijftig en besefte ik: nu is het wel zo’n beetje later. Iets creëren geeft me zo’n ongelooflijke voldoening. Als je begint met een oranje rondje is het nog geen mandarijntje. En dan ben je er een aantal uren mee bezig en op een gegeven moment denk je: en nú is het een mandarijntje.” Opeens vol passie: “En dat is een heel fijn moment! Ik kan niet uitleggen waarom dat zo gelukzalig is, maar het is echt zo!