“Van strandtent naar seniorencoaching”

Werken doe je een groot deel van je leven. Maar dat betekent niet dat je je leven lang hetzelfde werk moet blijven doen. Soms past het werk niet meer bij je of komt er iets bijzonders op je pad. En dan? Dan gooi je het roer om!

Aliex Talen (54) heeft 15 jaar lang een strandtent gehad. Daar was ze steeds vaker nauw betrokken bij de families die er de uitvaart van een dierbare hielden. Dat maakte iets los in haar. Nu stopt ze met haar horecawerk en richt ze zich volledig op seniorencoaching en stervensbegeleiding.

“Ik ben een fasemens, nu ik bijna 55 word hoort daar ook ander werk bij. Ik heb altijd in de horeca gewerkt en het heerlijk gevonden. Maar nu wil ik iets anders, ik ben ouder en wil mensen helpen. Daarom school ik me om tot seniorencoach en stervensbegeleider en werk ik als vrijwilliger in een hospice. Dit is op mijn pad gekomen toen ik op de strandtent werkte. Vanwege het uitzicht over de zee werd onze zaak vaak als uitvaartlocatie geboekt. Dat hield meer in dan alleen koffie en thee serveren. Families hebben zoveel vragen dat ik steeds meer in het proces werd betrokken. Zo waardevol. Ik voelde dat ik daarin kon bijdragen.” 

Spiritueel niveau

“Door die ervaringen ben ik gaan nadenken over leven en dood en wat welke fases in je leven betekenen. Wat raar toch dat we zoveel vieren en bejubelen in ons leven, maar over de dood en de fase ervoor niet praten. Terwijl dat ook zo’n belangrijke fase is waarin je zoveel kunt leren op spiritueel niveau. Daar wilde ik meer mee doen.”

Wildvreemde

“Als seniorencoach ben ik gericht op ouderen. Dat is niet zo gangbaar want we hebben het liever niet over ouderdom en het einde van het leven. Terwijl het enorm kan helpen om te praten over dingen die je bezighouden en misschien een andere kijk op dingen te krijgen waardoor je er weer tegenaan kunt. Voor iedereen is het fijn om zo’n vertrouwenspersoon te hebben. Vroeger had je de pastoor of de huisarts, maar die heeft daar helemaal geen tijd meer voor. En helemaal als je echt je laatste fase ingaat; dat er dan niet een wildvreemde voor je is, maar een persoon die jou echt kent.”

Bewonderenswaardig

“Als je gepassioneerd horeca doet dan kijk je heel goed naar je gasten. Wat wil iemand?  Wat kan ik doen om deze gast blij te maken? Het scannen van wat iemand nodig heeft doe ik ook in mijn nieuwe werk. Het zit in mijn systeem om iemand zich fijn en op z’n gemak te laten voelen. Het is zo bewonderenswaardig dat er zoveel aan je wordt toevertrouwd. Het mooiste van dit werk vind ik dat je er gewoon kan zijn voor iemand.”

Van projectmanager naar yoga-resort op een tropisch eiland

Margo Niestadt (58) werkte als projectmanager bij ondere andere ANBO. Een leidinggevende functie waar ze veel plezier in had. Toch gooide zij het roer om. Nu werkt ze keihard aan het realiseren van een yoga-resort op een Indonesisch eiland. 

“Na jarenlang als projectmanager gewerkt te hebben wilde ik weer voor mezelf beginnen. Niet meer leiding geven maar zelf met m’n poten in de klei. Ik wilde weer als zelfstandige aan het werk en ontwikkel nu projecten voor Roze Ouderen voor ANBO. Het roer omgooien is mij niet vreemd. Bij mij gaat het in cycli van een aantal jaar. Dan herken ik teveel patronen en krijg ik kriebels.”

Wonderlijk

“Vorig jaar heb ik echt het roer omgegooid. Mijn partner werd een aantal jaar geleden erg ziek en overleed. Ik ben daarna, in 2016, alleen op reis gegaan. Dat was spiritueel en helend. Ik heb de eerste weken gehuild bij foto’s en filmpjes en mezelf in m’n hotel opgesloten totdat ik ‘t zat was. Ik had geen plan. Het enige wat ik wilde was naar een eilandje Karimunjawa dat ik thuis al had opgezocht. Gek genoeg, toen ik daar kwam voelde dat als thuiskomen. Ik dacht ‘een yoga-resort zou hier perfect passen’ en eenmaal thuisgekomen ben ik met een businessplan aan de slag gegaan en vervolgens de stap naar shareholders en crowdfunding gemaakt. Volgend jaar ga ik open. Het is zo wonderlijk gegaan. Het gaat goed, het loopt en er lijkt een flow op te zitten. Helemaal bijzonder dat ik bij een reis tussen de eilanden verliefd ben geworden op een van de kapiteins.” 

Glinstering

“Een bedrijf opstarten in Indonesië is best lastig. Ik werk nu steeds twee maanden in Nederland en dan weer drie maanden daar. Volgend jaar als ik open ben zal ik wel meer daar zijn. Straks heb ik 9 huisjes om zo’n 20 man te ontvangen. Ik ben zelf geen yogadocent, ik regel alles eromheen. Ik ben wel een fanatieke yoga-beoefenaar en ik weet wat yoga en meditatie als levensstijl voor je kan doen. Dat gevoel wil ik mensen meegeven. Mensen weer met een glinstering in hun ogen naar huis zien gaan, dat is wat mij in dit werk gelukkig maakt.”