Van Rijn aan de slag met cultuuromslag zorg

Staatssecretaris Van Rijn gaat aan de slag met de door ANBO zo vurig bepleite cultuuromslag in de langdurige zorg. De transitie van de langdurige zorg moet er niet alleen toe leiden dat gemeenten en verzekeraars een grotere rol krijgen, maar ook dat mensen veel meer uitgaan van hun eigen kracht en hun eigen netwerk. Dat gaat niet zomaar. De staatssecretaris neemt deze cultuuromslag op in het transitieplan langdurige zorg. ANBO is tevreden met deze toezegging. Bijna 90 procent van de Nederlanders wil thuis blijven wonen, ook als zij zorg of hulp nodig hebben.

Langdurige zorg

Hóe dat verder vorm krijgt sluit alleen niet echt aan bij de nieuwe werkelijkheid van de grootschalige zorghervorming, zo concludeerde ANBO eerder uit eigen onderzoek onder ruim 1.500 leden en niet-leden. “Men wil graag zelf beslissen hoe zij oud of hulpbehoevend worden. Maar ze ondernemen geen actie en treffen geen voorbereidingen. Staatssecretaris Van Rijn kan de zorg hervormen, maar hij moet ook de cultuur van zorg vragen en geven kunnen veranderen”, zo zegt ANBO-directeur Liane den Haan.

Transitie 

De wens om langer thuis te blijven sluit al aan bij de transitie. Maar toch gaat bijna 60 procent van de ondervraagden pas voorbereidingen treffen vanaf het moment dat zij die hulp of zorg nodig hebben. En dat is niet meer de realiteit. De meerderheid van de Nederlanders (70 procent) denkt dat hun netwerk niet bij machte is om (aanvullende) mantelzorg te verlenen. 60 Procent van de ondervraagden geeft bovendien de voorkeur aan professionele hulp, boven mantelzorg van kinderen of familie. “In gesprekken met mensen hoor ik vaak: ‘ik wil mijn kinderen niet met zorg belasten’. Maar ze beseffen niet dat er, gelukkig, een fase is met een lichte zorgvraag. Gemeenten moeten die hulp vormgeven, maar ze hebben er geen ervaring mee en ze krijgen er ook geen extra geld voor. Een informeel netwerk is dan opeens de enige oplossing voor hulp en ondersteuning. Hier zien we twee problemen. Mensen verwachten professionele zorg, maar het is maar zeer de vraag of gemeenten aan die wens kunnen voldoen. Aandacht voor deze cultuuromslag moet ertoe leiden dat mensen niet langer rekenen op volledige zorg en ondersteuning, maar goed gaan nadenken over hun eigen netwerk.