Zanger en presentator Ernst Daniël Smid: ‘ Liefde moet je in je gezicht slaan’

Ernst Daniël Smid

‘ Liefde moet je in je gezicht slaan’

In juni zag zanger en presentator Ernst Daniël Smid (65) de relatie met zijn vriendin Aly stranden. Het werd een zomer vol liefdesverdriet, maar ook vol zelfinzicht. ‘Eigenlijk ben ik een groot kind dat aan de hand van iemand door het leven geleid wil worden.’

“Nu het over is met Aly, moet ik wennen aan het alleen-zijn. Mijn leven lang ben ik al gebiologeerd door mensen die zich eenzaam voelen. Voordat ik ging zingen, werkte ik in de verpleging. Ook met ouderen of mensen met Alzheimer. Als ze geen bezoek meer kregen, werden ze eenzaam. Zo voel ik me nu ook. Als je allebei besluit om uit elkaar te gaan, is het oké. Maar in ons geval is bij mij de liefde niet over. Ik houd nog altijd ontiegelijk veel van het meisje dat me heeft gedumpt. Maar we zitten niet meer op één lijn, we begrijpen elkaar niet meer. Het is een rouwproces waar je doorheen gaat. Ik heb mijn familie om me heen, maar dat is toch anders dan samen zijn met een partner. ’s Avonds zit ik uiteindelijk in mijn eentje met een biertje voor de tv. Met mijn allerbeste vriend heb ik ooit een afspraak gemaakt: als we allebei alleen achterblijven, dan gaan we samen in één huis wonen. Zodat we niet eenzaam en alleen oud worden.”

In één tent

“Mijn eerste grote liefde was Regina, een fantastische boerendochter uit een dorpje bij mij in de Achterhoek. We waren rond de twintig en wilden sowieso trouwen, maar hebben het iets versneld. Mijn ouders vonden het niet goed dat we samen op vakantie zouden gaan. In één tent, stel je voor dat er iets gebeurde. Dus trouwden we voor de wet, de kerk volgde later. Zo mocht ik in elk geval met mijn meisje in de tent slapen. Ik heb altijd gedacht dat we samen zouden blijven, maar na twaalf jaar huwelijk groeiden we toch uit elkaar. Ik ging naar Duitsland om daar in het theater te werken. Regina ging mee en wilde daar aan de slag, iets te doen hebben. Maar dat ging niet en ondertussen werd ik opgeslokt door het theater. Ieder leefde zijn eigen leven, de magie was eraf. Voor de kinderen probeerden we alles zo goed mogelijk te regelen. Achteraf gezien had ik meer bij mijn kinderen moeten zijn. Ik heb een klassieke fout gemaakt, maar de kinderen maken er geen probleem van.”

Ultieme kunstvorm

“Mijn tweede vrouw ontmoette ik in 1986. Roos danste in een opera waarin ik speelde. Ze kwam huilend naar me toe om te vertellen dat ze de voorstelling zo mooi vond. Opera zit zó op emotie, het is de meest ultieme kunstvorm die je kunt bedenken. Alles komt bij elkaar. Dat merk je ook aan de bijzondere band tussen componisten en musici. Giuseppe Verdi richtte zelfs een bejaardenhuis voor zijn musici op om voor ze te zorgen. En dat in een vak waarin je ook veel arrogante assholes tegenkomt die weinig respect hebben voor de mensen achter de schermen. Arrogantie vind ik een van de domste emoties. Ik heb altijd beseft dat je iedereen met respect moet behandelen. Misschien doordat ik in de verpleging heb gewerkt, of doordat ik uit een groot gezin kom.”

Twee-eenheid

“We waren thuis met negen kinderen. Mijn vader werkte van ’s ochtends zeven tot ’s avonds zeven en had maar tien dagen per jaar vakantie. Mijn ouders hadden het altijd druk, maar toch hadden ze soms tijd voor elkaar. Mijn moeder liep als een bakvis achter mijn vader aan. Zij toonde haar passie en hartstocht veel meer dan hij. Mijn vader kwam van het Groningse platteland en was veel nuchterder. Ze hadden veel waardering voor elkaar, een hechte vriendschap. Het was een twee-eenheid.”

Bijbels in de brievenbus

“De liefde tussen Roosje en mij knalde, het was allesverzengend. Zes jaar geleden overleed ze aan kanker. Ik ging daarna moeilijk voorwaarts, maar mijn werk hielp me op de been. Anderhalve week na haar dood stond ik weer op het podium voor de voorstelling Aspects of Love. Met een mond vol tanden en dikke, betraande ogen. Mijn collega’s hebben me enorm gesteund. En Joop (theaterproducent Joop van den Ende, red.) ook. Hij zei: ‘Jank je maar leeg, als je maar komt opdagen en niet alleen thuis blijft zitten.’ Hij heeft me echt gered. Ik kreeg ook veel liefde en steun van mijn kinderen. En van mensen die ik niet persoonlijk kende. Honderden mails ontving ik, er werden zelfs complete bijbels in mijn brievenbus gestopt! Maar uiteindelijk moet je het wel alleen doen. Nu weer. Dat verlangen naar met iemand samen zijn is heel sterk. Ik mis het huiselijke. Dat je ’s avonds na een voorstelling thuiskomt en dan samen de dag doorneemt met een biertje of wijntje erbij. Dat zou ik graag weer willen hebben. Al zou ik niet actief naar liefde op zoek gaan. Het moet op je pad komen, vind ik, het moet je in je gezicht slaan. Als je gaat zoeken, wordt het zo geforceerd.”

Ideale vrouw

“Mijn ideale vrouw is zelfstandig, zelfbewust, sterk en trouw. Gewoon een maatje. Iemand om lekker tegen aan te kruipen in bed. Ik ben 65, maar in mijn hoofd nog steeds 50. Maar ik ben geen seksbeest meer. Bovendien: als je medicijnen slikt, heeft dat invloed op je libido. Hoe ga je daarmee om? Daar kan ik best onzeker van worden. Iemand moet het ook leuk vinden om naar voorstellingen te gaan en zich prettig voelen op feestjes. Een vrouw stapt wat dat betreft echt in mijn wereld. Ik ben mijn eigen product. Het ligt op de loer dat mensen je dan snel een narcist vinden. Een vriendin heeft dat ooit tegen me gezegd, daar was ik zó door geraakt. Die relatie was snel over. Ik ben misschien egocentrisch wat werk betreft, maar thuis zijn we equal. Al voelt dat soms anders. ‘De vriendin die Ernst Daniël Smid over Roos heen helpt’, zag je telkens in de media als het over Aly en mij ging. Wat is mijn status dan?, vroeg Aly zich af. Ik bracht Roos niet op in interviews, dat deden de bladen en tv-programma’s zelf. Dit is ook een onderwerp in een voorstelling waaraan ik werk. De conclusie: als je ouder wordt, zal een nieuwe relatie zich altijd op de tweede plaats voelen staan.”

Geluk

“Iemand zei ooit tegen me: ‘Jij zoekt je geluk in anderen, maar je moet het in jezelf zoeken.’ Daar ben ik het totaal mee oneens! Ik haal geluk uit het gelukkig maken van de mensen om me heen. Met een voorstelling wil ik mensen ontroeren. En als ik zakelijk een goed jaar heb gehad, deel ik cadeaus uit aan mijn familie. Dan neem ik mijn kinderen mee op reis of koop ik een autootje voor mijn vriendin. Dáár word ik gelukkig van. En van mijn werk, het is mijn hobby en uitlaatklep. Aan stoppen denk ik nog niet, er staan nog veel mooie projecten gepland. Bovendien móét ik nog door, want ik heb maar een bescheiden pensioenvoorziening. Samen met Bartho Braat (acteur, bekend van onder meer Goede Tijden, Slechte Tijden, red.) maak ik de voorstelling Ouwe Bokken. We zijn nu het script aan het schrijven. Het gaat over ouder worden en seksualiteit, over hoe oudere mensen dat beleven. Geen kabbelvoorstelling, maar een controversieel stuk waarin we taboes gaan doorbreken over bejaardenseks. Want die taboes zijn er volop. Als je kinderen jou zien knuffelen, zeggen ze ‘Moet dat?’. Maar als ze zelf op de bank liggen met hun vriendje of vriendinnetje, moet je het als ouder allemaal maar leuk vinden.”

Groot kind

“Binnenkort reis ik met Marco Bakker en Ron Brandsteder voor een nieuw programma op een elektrische motor door Denemarken. Onderweg staat het thema 65-plus centraal: hoe word je oud, wat verwacht je nog, ga je nog dingen ondernemen? Daarin zijn we heel eerlijk, maar het moet natuurlijk wel prettig zijn om naar te kijken. Voor dit programma denk ik veel na over mijn leven. Ik ben nog niet vaak alleen geweest. Als ik eraan denk dat ik in mijn eentje de trein naar Parijs zou nemen en daar alleen op een terrasje zou zitten… Dan ga je toch dood? Ik ben veel liever met iemand samen. Eigenlijk ben ik een groot kind dat aan de hand van iemand door het leven geleid wil worden. Sinds een paar weken heb ik me die wijsheid eigen gemaakt. Ik moet niet achterom, maar vooruit kijken. En bedenken: wat ga ik ervan maken?”

Ernst Daniël Smid

Ernst Daniël Smid (1953) werd geboren in Enschede en groeide grotendeels op in Lichtenvoorde. Hij werkte in de verpleging toen hij aan een zangopleiding aan het Amsterdamse Conservatorium begon. Hij vertolkte verschillende grote operarollen en presenteerde televisieprogramma’s als Una Voce Particolare. Hij heeft zijn eigen radioprogramma op Radio 4. Met Marco Bakker en Henk Poort vormt hij zangtrio De 3 Baritons. Ernst Daniël is getrouwd geweest met Regina, met wie hij kinderen Geert en Lieneke kreeg. Met zijn tweede vrouw Rosemarie (Roos), die in 2012 overleed, kreeg hij Coosje. Vader en dochter treden regelmatig samen op. Van 2014 tot afgelopen zomer had hij een relatie met Aly. Ernst Daniël zet zich in voor verschillende goede doelen, waaronder zijn eigen stichting Pijn bij Kanker.

Stichting Pijn bij Kanker

Na de dood van zijn vrouw Roos richtte Ernst Daniël Smid de stichting Pijn bij Kanker op. “De laatste maanden heeft Roos veel pijn gehad. Je voelt je zo machteloos als je dat ziet. Er zijn veel mogelijkheden om pijn te bestrijden, maar de communicatie met artsen verloopt vaak stroef. Je hebt tien minuten de tijd om met een dokter te praten, maar als je ernstig ziek bent, gaat het in die minuten alleen over beter worden. Pijnbestrijding komt dan niet eens ter sprake en artsen vragen er meestal niet naar. Met de stichting willen we artsen bewuster maken van pijn die patiënten ervaren en patiënten tips geven hoe ze het onderwerp bespreekbaar kunnen maken.” Meer informatie vindt u op www.stichtingpijnbijkanker.nl.

De Gulle Smid

Het restaurant waar we voor het interview en de fotosessie hebben afgesproken is De Gulle Smid in Winterswijk. Sinds kort is het in handen van de familie Smid. Ernst Daniëls broer Marcel en zijn vrouw zwaaien er de scepter, broer Geert klust en snoeit en Ernst Daniël steekt ook regelmatig de handen uit de mouwen. Een fijne stop voor fietsers en wandelaars.

Ernst Daniël Smid