Een leven lang ontwikkelen

Drievoudig zwemkampioene Marianne Maandonks leidt zelfs op 95-jarige leeftijd nog een leven vol plezier en uitdaging. Nadat de media-aandacht rondom haar zwemprestaties een beetje was afgenomen, spraken we haar in het Parktheater Eindhoven, waar Maandonks iedere donderdag repeteert met KRACHTVOER Theater. “Rust? Rust ken ik niet en heb ik nooit gekend.”

Marianne Maandonks: “Leergierig zijn houdt je jong”

Drievoudig zwemkampioene Marianne Maandonks leidt zelfs op 95-jarige leeftijd nog een leven vol plezier en uitdaging. Nadat de media-aandacht rondom haar zwemprestaties een beetje was afgenomen, spraken we haar in het Parktheater Eindhoven, waar Maandonks iedere donderdag repeteert met KRACHTVOER Theater. “Rust? Rust ken ik niet en heb ik nooit gekend.”

“Ik was een zwerfkat”, begint Marianne Maandonks. Met haar 95 ziet ze er nog bijzonder kwiek uit. “Mijn ouders hadden een hotel met een café, daar hadden ze het heel druk mee. Mijn moeder had geen tijd om mij in de gaten te houden en onze huishoudster, Marie, kon mij niet bijhouden. Ik was altijd buiten, ik sliep bijna nooit thuis. Ik was vroeger al een zwerfkat en dat is altijd zo gebleven.”

Mannenmens

Als kind heeft Maandonks niet veel vriendinnen. “Ze wilden niet met mij spelen en mochten van hun ouders niet in de buurt voor ons café komen, daar waren immers dronken mannen. Dus speelde ik altijd met de jongens. Met die boerenjongens heb ik heel wat avonturen beleefd”, grinnikt ze. Om de wildebras toch in goede banen te leiden wordt ze als tiener naar een kostschool gestuurd. Zonder succes. “Ik was een ‘enfant terrible’, ik was niet gewend om orders te krijgen en om zoveel binnen te zijn. Van het gebrek aan buitenlucht werd ik letterlijk ziek. Na anderhalf jaar stuurden ze me weg.” Eenmaal thuis besluit Maandonks om te gaan studeren. Dierenarts worden is de wens. Maar de oorlog gooit roet in het eten. Als het weer rustig is in het land kiest Maandonks voor een opleiding tot apothekersassistente. 

Met het diploma op zak opent ze haar eigen drogisterij, maar in Sint Oedenrode krijgt ze geen voet aan de grond. Dus vertrekt ze naar Eindhoven, waar ze een huis laat bouwen en een nieuwe drogisterij opent. “Al op jonge leeftijd was ik voortvarend en ondernemend. Ik geloof niet dat ik denk, ik doe het gewoon. Ik ben heel impulsief.”

Ieder huisje heeft z’n kruisje

In Eindhoven gaan de zaken goed. Maar achter gesloten deuren is het leven van Maandonks een stuk minder rooskleurig. Op haar vijfenvijftigste moet ze op dringend advies van haar artsen zelfs stoppen met haar eigen zaak. Maandonks ligt in stressvolle scheiding en moet rust nemen. “Rust? Rust ken ik niet en heb ik nooit gekend. Ook niet in mijn huwelijk. Ik heb altijd zelf de kost verdiend. Ik maakte hele lange werkdagen en dat was bij elkaar veel te veel. Ik raakte overspannen. Een verpleegster raadde mij aan om drie weken lang elke dag te gaan zwemmen. Dat heb ik gedaan en ik ben nooit meer gestopt.”

Als een vis in het water

Jarenlang zwemt Maandonks iedere dag. “In het zwembad voel ik me als een vis in het water. Alle zorgen wassen zo van je af. Dat water werkt gewoon heel ontspannend. Wedstrijden zwemmen gaat natuurlijk niet over ontspanning, maar over inspanning. Ik ben daarmee begonnen omdat ze bij PSV Masters vroegen of ik bij ze wilde komen zwemmen, om mee te doen aan wedstrijden. Ik was toen 78. Dan komt dat impulsieve weer naar boven hè, niet denken maar doen.” 

Recordhouder

Maandonks zegt zelf niks om winnen te geven. “Ik vind het fijn als ik win en ik zal er ook voor zwemmen. Maar als een ander wint is dat ook goed. Ik kijk vaak niet eens naar de tijd, ik tik de rand aan, klim het zwembad uit en ga naar de kleedkamer om een droog badpak aan te trekken.” Toch zwemt ze aan het einde van de zomer van 2021 drie records in het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion in Eindhoven: de 200 meter schoolzwemmen, de 100 meter rugzwemmen en de 50 meter vrije slag in de categorie 95-plus. Het zijn niet de eerste medailles die Maandonks wint, maar middenin de pandemie is deze prestatie toch wel bijzonder. Het zwembad is immers anderhalf jaar dicht geweest. Om toch fit te blijven loopt Maandonks iedere dag honderd treden op en neer in haar seniorenflat. Daarnaast doet ze gymoefeningen en loopt ze elke dag tien kilometer. Pas vlak voor de wedstrijd duikt ze het water weer in. “Dat traplopen is mijn training geweest. Maar dat had ik ook gedaan als ik geen wedstrijd had gehad. Ik kan toch niet in mijn stoel blijven zitten de hele dag?”

Verder lezen? Log in op Mijn ANBO

Om de rest van dit artikel te kunnen lezen dient u in te loggen op Mijn ANBO.