Hakken uit het zand!

2 januari 2019 door

Ik heb reikhalzend uitgekeken naar de pensioenbrief van minister Wouter Koolmees. Vorige week was ik samen met andere ouderen- én jongerenorganisaties op de koffie bij de D66'er. Dat was, zoals het in Den Haag tegenwoordig altijd heet, een constructief gesprek. Wouter Koolmees is een vrolijke, humorvolle, redelijk openhartige en zeker ook intelligente man. Zoals iemand uit de groep na afloop zei: ik heb een hekel aan zijn opvattingen, maar aan de mens kun je dat niet hebben.

Spuwde

De omvang van de brief beloofde ook wel wat. Liefst dertien pagina's spuwde de printer uit (als het serieus en ook nog eens lang is, lees ik graag vanaf papier). Koolmees had er duidelijk zin in gehad om nog eens goed op te schrijven hoe het zit met de pensioensector.

Jammer dat ik van de inhoud niet erg vrolijk kon worden. Het schrijven leek een soort liberale geloofsbelijdenis. Nu ben ik zelf een soort liberaal agnostisch katholiek: ik vind dat je best mag geloven, maar met het belijden moet je maat houden. En je moet ruimte houden voor andere gelovigen en niet-gelovigen. En vooral dat je je eigen opvattingen moet relativeren: ik geef mijn mening graag voor een betere – mits beschikbaar.

Belgen

Nu heb ik ook wel begrip voor de minister. Hij leest elke dag weer in de krant dat hij geen successen boekt en al helemaal niet op het pensioendossier. Hij dacht nog wel zo dichtbij te zijn. Dat voelt frustrerend. En vervolgens doet hij precies wat anderen ook doen: de hakken gaan in het zand. Want, zoals de Belgen dat zo mooi zeggen: hij laat niet met zijn voeten spelen.

Dus zet hij er nog wat druk op. Het opvoeren van druk is een interessant maar enigszins gevaarlijk spel. Voordat je het weet ontploft de ballon. Het is een beetje gokken. Buigen of barsten. Dat soort werk.

Brexit

Dat is een mooi politiek spel. Kijk hoe het gaat met de Brexit. Ontoegeeflijk elkaar naar de afgrond leiden (ik heb hier eerder wel eens het boek Slaapwandelaars van Christopher Clark genoemd: hoe de wereldleiders beleidsloos Europa in de Grote Oorlog stortten. Brexit lijkt daar erg op).

Ik heb hier eerder geschreven dat de grote problemen alleen opgelost kunnen worden door grote, overtuigende leiders. Die niet alleen anderen overtuigen maar ook zichzelf laten overtuigen. Daarbij moeten leiders wel eens over hun eigen schaduw springen. Springen met de hakken in het zand: het is een uitzichtloos spel. Overigens: als ik lees dat de FNV de AOW-leeftijd op 66 wil bevriezen, dan herken ik daarin hetzelfde spel.

Potje tijdrekken

Het beeld wordt er allemaal niet beter op zo. De betrokkenen roepen dat zij het doen voor de goede zaak – althans die van hun achterban. Ondertussen zijn partijen bezig met een potje tijdrekken als een voetbalclub in degradatienood. Wachten op de statenverkiezingen als een soort Deus ex machina, waarna alle problemen als sneeuw voor de zon verdwijnen. Vergeet het. Het spel blijft hetzelfde, met nog meer verdeelde deelnemers.

Minister Wouter Koolmees heeft groot gelijk als hij zegt dat we door moeten gaan. Maar hij zou er goed aan doen om groots in dit dossier te staan. En wel voor de verkiezingen. Want tot die tijd zit het kabinet er in elk geval. Dus ik zou zeggen: hakken uit het zand, bewegen!