26 november 2019

Vergrijzing dwingt tot nieuwe keuzes

Afgelopen week publiceerde het Centraal Planbureau een verkenning voor 2022-2025. In deze verkenning geeft het CPB aan dat de zorgkosten exponentieel gaan stijgen. Dit gaat ten koste van de economische groei en de koopkracht van veel Nederlanders. De grootste onderliggende oorzaak is volgens het CPB de vergrijzing. Wat staat ons te doen? Is de economie nog aan te zwengelen? De Telegraaf liet dit weekend vier experts aan het woord. Eén van hen is Liane den Haan van ANBO.

"Zorg snel voor veel meer ouderenwoningen"

“Een deel van het probleem van de vergrijzing is dat heel veel ouderen nog te vitaal zijn voor een verpleeghuis, maar ook niet meer in het huis kunnen wonen waarin ze hun kinderen hebben grootgebracht. Er zijn nu al 80.000 geschikte ouderenwoningen te weinig en dit aantal loopt snel op. Als ouderen in een huis wonen zonder voorzieningen en contacten in de buurt, is er ook meer kans op valpartijen, maar ook vereenzaming. Daardoor gaan mensen meer zorg gebruiken. In geschikte ouderenwoningen heb je dat minder.

Oké, daar bespaar je geen miljarden mee, maar wel miljoenen. Omdat veel gemeenten zelf geen zicht hebben op de vergrijzing in hun stad of dorp en wat dat betekent voor het aantal geschikte seniorenwoningen, heeft ANBO dat voor ze uitgezocht (klik hier voor de resultaten van dit onderzoek). Met deze informatie kunnen gemeenten in overleg met projectontwikkelaars en zorgorganisaties, kijken of er alternatieve woonvormen ontwikkeld kunnen worden.

Natuurlijk kunnen mensen zichzelf voorbereiden op hun woonsituatie als ze ouder worden. Maar vaak voelen mensen zich niet oud, totdat het misgaat. Als ze dan op zoek gaan naar geschikte woningen, is er te weinig aanbod. Daarom ligt een van de oplossingen van de vergrijzingsimpact bij ouderen van morgen. Door te anticiperen en te investeren in een levensloopbestendige woning. Wat je zelf kunt doen en betalen, kun je dan ook zelf doen. Solidariteit is er voor de rest. Daar gaan we steeds meer naar toe. De verzorgingsstaat ging in het verleden wellicht wat te ver, waardoor mensen nu wat minder geneigd zijn om zelf de regie te pakken. Alles werd voor je gedaan.

Een ander punt is dat we meer waarde moeten hechten aan alle mantelzorg en vrijwilligerswerk die ouderen uitvoeren. Daar moeten we dus ook gebruik van maken. Ouderen kunnen nog heel veel en hoeven niet alleen gezien te worden als kostenpost. Pas in hun laatste twee jaar worden ze hulpbehoevend, dan maken ze hoge zorgkosten.”