‘Bejaarden bestaan niet’

Ze zijn er niet meer: 65-plussers die in een gebloemd jurkje met een knotje achter de geraniums een boek zitten te lezen, terwijl de mannen knikkebollend, vechtend tegen de slaap een kruiswoordraadsel maken. Dat schrijft De Telegraaf vandaag, op basis van een interview met Liane den Haan, directeur-bestuurder van ANBO.

Verkeerd beeld in de media

Volgens Den Haan lijkt het soms wel of oud worden als een ziekte wordt gezien en dat ouderen alleen maar een probleem zijn. "Kijk alleen al naar de wijze waarop ouderen in de media geportretteerd worden. Je denkt dan dat ze kwetsbaar en hulpbehoevend zijn, weinig flexibel, afhankelijk en dus een kostenpost. Maar de nieuwe generatie senioren logenstraft deze mening. We worden alsmaar ouder. De levensverwachting ligt nu al op 90 jaar en de volgende generatie zal misschien al wel 100 jaar worden. Op dit moment is de helft van de bevolking 50 jaar of ouder en 200.000 zijn zelfs 80 jaar of daarboven."

Kentering

Volgens Den Haan is er een kentering gaande, ingezet door 65-plussers zelf. "Je kunt niet meer om hen heen. Ze zijn bijvoorbeeld al verantwoordelijk voor zo'n 20 tot 30% van het vrijwilligerswerk voor de sportclub, kerk of buurt- op verpleeghuis. Dan heb ik het nog niet eens over de mantelzorg die deze groep doet. En ze voelen zich van waarde, en allerminst bejaard. Op verzoek van De Telegraaf hielden we een poll onder ruim 2.500 van onze leden en 62% van hen vindt dat bejaarden niet meer bestaan. Nou, dan zijn we toch op de goede weg."

ANBO-leden aan het woord

In het artikel komen – naast Liane den Haan - ook twee ANBO-leden aan het woord, de 78-jarige Antonia van der Wijk en de 84-jarige Elias Niehot. Van der Wijk: "Ik wil de wereld gelukkiger maken. Maar dat is een hele klus, vandaar dat ik het dichtbij huis zoek en mensen wil laten lachen. Hen plezier geven en laten ervaren dat je ellende weg kunt lachen om er weer even tegenaan te kunnen. Ik heb het mezelf ook aangeleerd. Ik heb mijn zoon bij een ongeluk verloren toen hij 34 jaar oud was en dacht dat het leven niets meer waard was. Ik heb me aangeleerd niet meer bij de pakken neer te gaan zitten, want daar heb je alleen maar jezelf mee. Natuurlijk moet je kunnen huilen, maar lachen des te meer. Zeker de tijd die ik nog heb. En dat zijn nog jaren hoor, want ik word 92 jaar oud."

Tijd voor leuke dingen

ANBO-vrijwilliger Elias Niehot zegt dat hij vroeger dacht dat het leven voorbij was als je 65 jaar was. "Nou, dat is een grote vergissing, want inmiddels weet ik dat ik dat het leven dan pas begint. Het mooie is dat je ook volop de tijd hebt om leuke dingen te doen. Voor mij betekent dat anderen helpen. Huizen checken op (brand)veiligheid, belastingformulieren invullen of televisies aansluiten en afstandsbedieningen uitleggen. Verzin het maar en ik help."