‘Ik ben mijn thuis steeds meer gaan waarderen’

Aldus presentator Ron Brandsteder (69) in ANBO Magazine

Van een druk leven in de spotlights naar boeken lezen, over de Loosdrechtse Plassen turen en plaatjes draaien. Presentator Ron Brandsteder – geboren Amsterdammer – geniet met volle teugen van de rust rond zijn villa aan het water. “Al moet ik wel onder de mensen blijven, anders word ik een grumpy old kluizenaar.”

“Ik heb altijd graag aan het water gewoond. Water geeft rust. Het huis stond er al toen we deze plek aan de plassen twaalf jaar geleden kochten, maar we hebben het wel verbouwd en wat vierkante meters toegevoegd. Alle seizoenen zijn hier mooi, ook de strenge winters. Als het mooi weer is zie je in het weekend wat bootjes voorbij komen. Ze varen langs de kanten om te loeren, om huizen te kijken. Hun motoren maken lawaai en als ze met elkaar willen praten, moeten ze best hard schreeuwen om erbovenuit te komen. Wat ze alleen vergeten, is dat stemmen ver over het water dragen. Dan hoor ik ineens: ‘Kijk, daar zit-ie. Oh, hij beweegt! Hij is het toch wel?’ Daar moet ik om lachen. En dan pak ik mijn verrekijker erbij om terug te loeren. Gênant vinden ze dat! We hebben zelf ook een sloepje, maar weet je wat het is? Als je aan het water woont, dan pak je niet gauw je boot. Met visite wel, maar zelf hebben we de hele dag al het idee dat we als het ware op een boot zitten.”

Zeven zwarte zwanen

“Ik ben een buitenmens. Toen ik opgroeide in de Amsterdamse Pijp speelde ik vaak in de speeltuin naast ons huis. Mijn moeder trok ons dan felgekleurde vestjes aan, zodat ze ons vanaf twee hoog goed in de gaten kon houden. Ik was zeven toen we naar Bussum verhuisden. Een hele omschakeling, van de stad naar Het Gooi, dat de naam van kakbuurt had. Mijn moeder was bang dat we op school niet geaccepteerd zouden worden omdat we een plat Amsterdams accent hadden. Ze gaf ons taalles voordat we gingen slapen: ‘Zeven zwarte zwanen zwemmen in de Zuiderzee.’ Ik vond het leuk in Bussum, we konden eropuit, er waren veel meer mogelijkheden. Ik heb een leuke jeugd gehad. Toen ik het huis uit ging, ben ik eerst teruggegaan naar Amsterdam om in de Bijlmermeer een flat te delen met vrienden. Daarna werd het een maisonnette bij de Sloterplas en weer later ben ik aan de Vecht gaan wonen. Je moet je woonsituatie aanpassen aan je levensstijl. In de Bijlmermeer een flat delen ging prima in die tijd, ik was er alleen om te eten en te slapen. Maar met een gezin heb je meer ruimte nodig. Stap voor stap ben ik steeds groter gaan wonen. Belangrijk is dat je je ergens thuis voelt. Omdat ik een intensief leven heb geleid met veel mensen en evenementen, ga je thuis meer waarderen.”

Voor oma

“Als ik na het werk naar huis reed, sloot ik dat deel altijd af. Je hebt mensen die thuis ook acteren, maar ik heb thuis nooit quizzen gedaan. Mijn werk zie ik ook niet als een roeping, maar gewoon als leuk werk. Ik liep een keer met de kinderen over straat toen ze nog klein waren. Het viel de jongste op dat veel mensen gedag zeiden: ‘Pap, je hebt wel heel veel vrienden.’ Pas veel later beseften ze dat ik op tv was. Daarna zei mijn zoon op een verjaardag tegen een meisje: ‘Weet je wie dat is? Ron Brandsteder!’ Dat meisje had geen idee, haha! En laatst had ik iets gepresenteerd en na afloop kwam er een meisje van twaalf naar me toe voor een handtekening. Ze vroeg of ik ‘voor Loes’ erbij wilde zetten. ‘Is dat je moeder?’, vroeg ik haar. ‘Nee, mijn oma’, zei ze. Zo zie je maar hoe snel de tijd gaat. Toen de jongens klein waren zei iedereen: geniet ervan, ze zijn zo het huis uit. En het is waar. Ze wonen nu allebei in Amsterdam. Ze zijn geboren in Hilversum en daar hebben ze de pee over in, want Amsterdam hadden ze leuker gevonden in hun paspoort. Ze weten de weg in de stad, kennen hun adresjes. In mijn hart ben ik ook nog steeds een Amsterdammer. De humor, Ajax en alles wat erbij hoort: dat zit in je, het is een manier van leven. Maar ik zou nu niet meer in Amsterdam willen wonen. Het is er zo druk geworden en dan heb je nog al die gekken in het verkeer. Maar ik kom er nog steeds graag. Laatst ben ik op een donderdagmorgen met vrienden in een bootje over de grachten gaan varen. Toen realiseerde ik me weer wat een unieke stad het is in de wereld.”

Miljoenen sterren

“We wonen nu op een droomplek, het is hier heerlijk. Ik kan me voorstellen dat als je ouder wordt, je minder vierkante meters nodig hebt. Ik weet van mensen die in een paleis woonden en toch elke avond met z’n tweeën in de keuken zaten. Dat vonden ze gezellig. Tja, wat heb je eigenlijk nodig? Het huis waar we nu wonen is precies goed. En we hebben nog een stekkie in Spanje. Een rustige plek in de heuvels, in een regio met witte dorpjes en weinig toerisme. Je hoort daar alleen de vogels en ziet miljoenen sterren. Mijn vrouw beleeft het daar wel anders dan ik, zij wil meer leven in de brouwerij. Dus werd het een compromis: af en toe huren we ook een huis op Ibiza. In de jaren 80 gingen we ook regelmatig naar de Canarische Eilanden, naar een badplaatsje met weinig toeristen. Van de 200 inwoners kende ik bijna iedereen en ik had voor iedereen een bijnaam. Later zijn we nog eens terug geweest: het stond er ineens vol met appartementen en de kroegbaas had een maagzweer gekregen van de stress. Op veel plekken in Spanje is het nu alleen maar hamburgers en Henkie’s Hoekie. Zo jammer. Dan is reizen soms niet meer zo aantrekkelijk. Hier thuis zit ik op mijn mooie tv naar documentaires van de BBC te kijken – ik kan een pinguïn benaderen tot op 20 centimeter afstand! Je hoeft bijna niet meer weg. Hoewel ik wel mensen moet blijven zien, anders word ik een grumpy old kluizenaar.”

Kamperen 

“In juni ben ik met acht singles naar Denemarken geweest voor het programma Love for the Campsite. Samen met mede-presentator Patrick Martens deelde ik een camper. De opnames waren heel intensief. Iedereen had een verhaal over zijn leven. Ik ben sociaal en vriendelijk, maar ik heb ook mijn territorium. Je bent de hele dag zó dicht bij elkaar. De eerste avond kreeg ik al ruzie. Je weet wat ze zeggen: visite en verse vis blijven maar drie dagen fris – en wij waren er twee weken! Het is voor mij heel leerzaam geweest, ik heb echt moeten leren inhouden en inschikken. Dat ging steeds beter. Iedereen vond uiteindelijk een rol in de groep en bij het afscheid werd er veel gehuild. Ik heb begrepen dat je in het kamperen moet groeien. Ik weet nog dat mijn vader in 1959 een Kip-caravannetje had gehuurd. Hij vond het vreselijk, maar mijn moeder keek ernaar uit, die ging meteen aan de slag met kussentjes maken. We vertrokken ’s ochtends vroeg naar het zuiden en de eerste stop was bij de Belgische grens. Bij het parkeren ging het al mis en toen mijn moeder thee pakte terwijl de pootjes niet waren uitgedraaid, kiepte het Kippetje en kreeg mijn vader ook nog hete thee over zijn broek. ‘Nooit meer!’, riep hij, maar toen moest de vakantie nog beginnen.”

Krenten

“Volgend jaar word ik zeventig. Een raar getal waar ik me nauwelijks iets bij kan voorstellen. Het is zo snel gegaan. Mijn opa heeft voor mij zijn leven opgeschreven in een schrift. ‘Omdat grootvaders en kleinkinderen niet veel tijd kunnen delen’, schreef hij met een kroontjespen. Op de laatste pagina staat: ‘Het zou leuk zijn als jij dit ook doet voor jouw kleinkinderen.’ Die heb ik nog niet, maar ik heb wel al een kladje gemaakt. Dat soort dingen doe ik nu. Qua werkaanbiedingen vis ik de krenten eruit. En ik lees veel en ik ga vaak door mijn collectie cd’s en platen heen om nummers uit te zoeken voor mijn radioprogramma. Ik geniet. We zitten midden in de Randstad, maar hoor eens hoe stil het hier is. Hopelijk kunnen we nog lang in dit huis blijven. Vrienden hebben een keer het idee geopperd om later samen in een huis te gaan wonen met een centrale keuken, zodat niemand naar een verzorgingshuis hoeft. Het klinkt als een goed plan, maar ik zie het niet zo zitten.” Lachend: “Wat ik al zei, vrienden en verse vis…” 

Ron Brandsteder & wonen

Wie heeft het huis ingericht?
“Mijn vrouw. Yvonne doet dat ook voor andere mensen, ze staat vaak zelf met een kwast in de hand muren te schilderen. Ik heb haar carte blanche gegeven en ze heeft het huis met smaak ingericht. Ik voel me hier echt thuis.”

Stad of dorp?
“Ik vind het nu mooi dat we in een rustige omgeving wonen en dat we de drukte kunnen opzoeken in plaats van dat je die wilt ontvluchten. Je moet hier wel een auto hebben en het aanbod aan restaurants is beperkter dan in de stad. Hoewel: we hebben hier in de buurt een heel goed Thais restaurant ontdekt!”

Is jullie huis toekomstbestendig?
“We hebben er veel aan verbouwd en alles klopt nu wel. Het enige is: we hebben veel trappen in huis. Misschien is dat wel goed, een beetje fitness. Maar als ik boven ben en beneden mijn bril ben vergeten, dan is het toch wel ver.”

Love for the Campsite 

Voor het nieuwe programma Love for the Campsite verruilde Ron Brandsteder twee weken lang zijn huis voor een camper. Samen met mede-presentator Patrick Martens volgde hij acht alleenstaanden tijdens een kampeerreis door Denemarken. Beide presentatoren kropen in de rol van reisleider en organiseerden activiteiten. Brandsteder: “Denemarken is zo’n relaxt land, er is zoveel ruimte. Onderweg kwamen bij de deelnemers de verhalen los – iedereen heeft een bijzonder verhaal.” Love for the Campsite is vanaf 10 oktober 2019 te zien op de zender ONS. www.loveforthecampsite.nl 

Ron Brandsteder 

Ron Brandsteder (1950) werd geboren in de Amsterdamse Pijp. Op zijn zevende verhuisde het gezin naar Het Gooi. Hij begon zijn carrière bij de radio, maar presenteerde later op tv grote shows en programma’s als Showbizzquiz, Rons Honeymoonquiz, Laat ze maar lachen en Moppentoppers. Daarnaast was hij panellid in Wie ben ik? Brandsteder speelde ook rollen in Nederlandse films en stond samen met André van Duin in het theater. Inmiddels is hij weer terug bij de radio en heeft hij wekelijks een programma bij Omroep MAX op NPO Radio 5. Soms presenteert hij nog voor tv, zoals het nieuwe Love for the Campsite. Brandsteder spreekt ook luisterboeken in. Sinds 1983 is hij getrouwd met Yvonne Baggen en samen hebben ze twee zoons. Oudste zoon Rick is net als zijn vader presentator geworden. Brandsteder woont aan de Loosdrechtse Plassen en heeft een tweede huis in Spanje.

Ron Brandsteder
Ron Brandsteder